Nie było jej tylko 8 dni.

Każdego dnia otwerałam jej okno w pokoju, podnosiłam i spuszczałam rolety.

W tajemnicy przed nią wpuszczałam koty , które bezkarnie zawłaszczały kanapę.

Jest 23:52 i z drugiej strony telefonu jej dźwięczny głos : "Hej mamo, już jestem!"

I cieszę się, że wraca choć pewnie juz od jutra będziemy się ścierać :)

Ma prawie 18 lat a ja wciąż widzę w niej moją ukochaną, małą córeczkę.

Dobrze, że wraca.

Cisza.

Szum drzew.
Śpiew ptaków.
Wzrok saren spomiędzy drzew.
Uśmiech 10-latka.
Słońce mrużące oczy.

Warto zapamiętać te chwile.

Wstać rano, choć to weekend.

Zapakować krem, dawno nie zakładany strój, wybrać książkę z półki.

Potem tylko cieszyć się słońcem, kolejnym przeczytanym słowem i dziwić, że już minęło 5 godzin.

Już wiem, że kawałek własnej trawy mnie wyciszy i dziecięce marzenie o własnym ogródku mi nie minęło. Szukam działki w mieście :)

Pożądanie

"Żeby historia nigdy się nie skończyła, nie może się nigdy zacząć." /jeśli dobrze zapamiętałam/
Szczera prawda.
Dla mnie żadna tam komedia romantyczna.
Samo życie. Słodko-gorzkie.
Dowód na to, że można o ważnych sprawach bez epatowania wulgaryzmem.
Podobało mi się.
No i prawdziwe twarze aktorów - ze zmarszczkami, szczerymi uśmiechami, emocjami.
Kino europejskie bliższe jest mi od amerykańskiego.
Fakt.

"Pożądanie" reż. Lisa Azuleos

Nigdy nie jest tak, żeby nie trwać w oczekiwaniu na to, co za chwilę. Chwila zdaje się nie mieć końca. Motyle okazują się bólem żołądka. Oczekiwaniu towarzyszy lęk. Tylko 12 km w nogach pozwala oczyścić głowę z myśli, które jak w Wielkiej Pardubickiej gnają w tę i spowrotem. Choć na chwilę cisza.





Życzę jej jak najlepiej, ale już wiem, że choć Irlandia nie jest na końcu świata, to będzie mi brakowało rozmów telefonicznych i biegania z kijami po lasach.